Het is maart 2000. Nederland is in de ban van de beursintroductie van World Online. Iedereen wil inschrijven op de aandelen van het bedrijf. De introductie is 29 keer overtekend. Prijs per aandeel:43 euro. Er wordt immers een gouden toekomst verwacht en daar wil je bij zijn. Een medewerker van de beurs leest het Engelstalige prospectus nog eens door. Las hij het goed? Heeft Nina Brink haar aandelenpakket al verkocht?
Er staat dat zij haar aandelen in december 1999 ‘has transferred naar andere partijen. Wat betekent dat? Waarom heeft Nina Brink een paar maanden voor de beursintroductie zo’n 70 procent van haar aandelen verkocht aan verschillende partijen, waardoor ze ‘slechts’ drie procent over hield? En dan voor een prijs van circa zes euro. Dat is toch vreemd? En de belegger moet een paar maanden later zeven keer zoveel betalen?
Het publiek bleef buiten de discussie die volgde, maar een maand na de beursgang verklaarde Nina Brink aan enkele beleggers: Transferred betekende sold. Ze had het pakket aandelen al maanden geleden verkocht. Als je dat van te voren had geweten… In 2009 heeft de Hoge Raad uitspraak gedaan in de vele rechtszaken die volgden. Het prospectus was misleidend.
In onze praktijk is informatieverstrekking een belangrijk onderdeel van het overnameproces. Ook, of vooral ook, in het MKB. Op grond van welke informatie worden immers biedingen uitgebracht? Als een geïnteresseerde weinig informatie heeft van de onderneming kan hij een hoog bod doen, waar men meer dan tevreden over is. De geïnteresseerde geeft alleen in zijn bieding aan, dat hij een voorbehoud maakt voor de uitkomsten van een boekenonderzoek. De teleurstelling volgt als blijkt dat, na het boekenonderzoek, de koper aangeeft nooit de oorspronkelijke bieding zou hebben gedaan als hij al deze informatie ten tijde van de bieding zou hebben gehad. Nieuwe onderhandelingen volgen dan en het kan zomaar zijn dat men een lagere prijs moet accepteren. Bovendien zijn misschien andere geïnteresseerden de deur gewezen, die wellicht ook zeer interessant waren. Anderzijds is teveel informatie geven in een vroeg stadium ook gevaarlijk. Als de concurrent de onderneming wil kopen, ligt het gevaar van geveinsde interesse op de loer. U hebt bijvoorbeeld al klantenlijsten verstrekt of prijslijsten, om een goede margebeoordeling uit te kunnen voeren. Helaas geeft de koper daarna aan toch niet geïnteresseerd te zijn. Het bedrijf is niet verkocht en uw concurrent weet vervolgens hoe u in de markt staat.
Kortom, het proces van informatieverstrekking is essentieel om te komen tot een uiteindelijk goede deal. Het is maatwerk. Het maakt onderdeel uit van het totale verkoopproces zonder overigens de waarheid geweld aan te doen. Goed om te weten!
Pieter van den Berg,
Managing Partner
Sophista B.V.Alkmaar
Robijnstraat 20, 1812 RB Alkmaar
Postbus 3026, 1801 GA Alkmaar
T 072 540 80 10 F 072 540 80 20
E info@sophista.nl
www.sophista.nl
