In elke werkrelatie spelen er 4 gebieden namelijk:
Dit zijn 4 natuurlijke krachtenvelden met hun eigen taal en wetmatigheden.
Wanneer de samenwerking tussen werknemer en werkgever vanzelf en soepeltjes verloopt, blijft dit meestal onder de oppervlakte, onzichtbaar en onbesproken. Dit wordt als prettig ervaren.
Zodra er op 1 van deze 4 gebieden en krachtenvelden een onbalans optreedt (wat onvermijdelijk is), gaat het kraken en komt er geruis. Zoals: een meningsverschil (of onvrede) over salaris of taken. Of over een ziekmelding. Dit geeft al snel gedoe, wrijving en onduidelijkheid over regie en verantwoordelijkheid. Dit is meestal voor beiden (werkgever en werknemer) onprettig en glijdt snel af richting onwerkbaar.
Elke onbalans zal via de communicatie, gedrag en houding en het emotionele gebied opgelost moeten worden.
De werkgever is in dergelijke situaties verantwoordelijk (gemaakt) om de regie te voeren. Dan gaat het over verantwoordelijkheid en eigenaarschap.
Hoe kan mijn werknemer haar/zijn verantwoordelijkheid nemen?
Hoe zet ik mijn werknemer in haar/zijn kracht?
De werknemer heeft zelf de regie over zijn kracht en verantwoordelijkheid.
Welke vragen stel jij als werkgever zodat je werknemer zijn (innerlijke) kracht zelf kan vinden?
Welke uitnodigingen doe je als werkgever zodat de werknemer de kans krijgt om zelf in beweging te komen, zelf zijn regie te nemen en zijn verantwoordelijkheid zichtbaar te maken?
Ben je benieuwd? Bekijk onze binnenkijk video eens op onze website www.aandachtarbo.nl
