De dood is een gegeven. Het komt er geheid van, en de man met de zeis staat er nu eenmaal niet om bekend dat-ie standaard stilletjes ’s nachts je slaapkamer binnensluipt. Of hij zich nu verstopt achter een boom en tevoorschijn springt, of ruim tevoren een appje stuurt dat-ie onderweg is, op de vraag of je er klaar voor bent, bestaat eigenlijk geen eenduidig antwoord. Een goede voorbereiding op het onvermijdelijke blijkt minder vanzelfsprekend dan je bij een redelijk wezen als de mens zou verwachten. Kortweg, zolang we leven, zijn we onsterfelijk. En duwen we stevig de kop in het zand.
Voor sommigen lijkt een testament een brug te ver. Te weinig bezit, nauwelijks of geen schulden en niet voor ‘ons soort mensen’. Een akte vergt inderdaad een investering, niet alleen in geld, maar ook tijd en aandacht. Actualiteit speelt een belangrijke rol, het laatst opgestelde document is immers bindend. Echter, als de wilsbeschikking geen ruzie of spanning op zal leveren, biedt een goed gesprek met betrokkenen helderheid. Uitschrijven van de wensen op desnoods een post-it, getekend en gedateerd, zal in principe voldoen. Geregeld!
Maar hoe het zou zijn als je ergens tussen wal en schip belandt. Niet dood maar ook niet levend, althans niet als jezelf. Wilsonbekwaam. Als de hardware besluit om door te gaan terwijl de harde schijf al geleegd is? Dan wilt u toch dat de nabestaanden kunnen terugvallen op een back-up? Of, om uit de metaforische sfeer te komen, nog door uzelf uitgekozen vertrouwelingen kunnen beschikken over uw gezin en gezondheid, geld en goed? Ook zo’n levenstestament brengt gemoedsrust.
Daarin is Meester Jacobs gespecialiseerd. Heeft Rik zijn verantwoordelijkheid genomen.
En weer door…
Mr. R. Jacobs
Zaannotarissen
